Waar blijven de graaiende topvrouwen?

11-03-2013 10:10

Internationale Vrouwendag maakte het weer eens duidelijk: vrouwen zijn ontstellend inefficiënt. Ga maar na: 50% van de wereldbewoners zijn vrouwen, die 66% van het werk doen, terwijl ze maar 10% van het inkomen krijgen. Ook de jaarlijkse Forbes-lijst met de rijksten der aarde diedeze week werd gepubliceerd, is dramatisch. Slechts 138 van de 1426 miljardairs zijn vrouw. Het is dus de hoogste tijd om dat recht te zetten. Vrouwen moeten meer graaien.

Niet alleen om de inkomens beter te verdelen, maar ook omdat vrouwen een positieve invloed hebben op graaiende mannen. Er is immers nogal wat gedoe over zelfverrijking door CEO’s. Zie bijvoorbeeld de kruistocht van Jelle Brandt Corstius. Iedereen voelt haarfijn aan dat het argument vóór hoge salarissen niet klopt. Bedrijven zouden veel moeten betalen, omdat ze anders geen goede topman krijgen. Maar als dat zo is, zijn bedrijven simpelweg slecht bezig. Blijkbaar leiden ze hun personeel zo slecht op dat ze alle potentiële topmannen om zeep helpen. Laat vrouwen meegraaien, want dat stimuleert mannen de top te bereiken. De echte top.

Loonslaven

De drie miljoen van SNS-topman Sjoerd van Keulen is immers peanuts vergeleken bij de $19,5 miljard (!) die Zara-eigenaar Amancia Ortega vorig jaar rijker werd. Op zich hebben beide heren een zelfde hebzucht. Het verschil is dat de rijksten der aarde, op een enkele erfgenaam na, een eigen bedrijf hebben opgericht. Bill Gates, die vanuit de garage van zijn vader Microsoft opbouwde en er $67 miljard mee verdiende. Of Warren Buffet, die ooit $25 in een flipperkast investeerde en tegenwoordig goed is voor $53,5 miljard. CEO’s hebben ‘hun’ bedrijf niet opgebouwd. Het zijn dus gewoon loonslaven en daar word je nu eenmaal niet superrijk van. Het is hun taak te passen op andermans winkel, dus hun hebzucht reageren ze af door te snoepen van de voorraad. Dat kan beter.

Greed is good

Om echt rijk te worden, moet je een eigen bedrijf oprichten. Maar ja, dat kan ook misgaan. Terwijl ook de CEO van een bedrijf dat miljarden verliest, zijn topsalaris toch wel krijgt. Dat maakt graaien dodelijk voor de creatieve destructie; de broodnodige vernieuwing van een economie waarbij goede, nieuwe bedrijven oude, slechte bedrijven om zeep helpen. Hoeveel potentiële Googles, Apples of Virgin’s zijn nooit opgericht, omdat de oprichter liever een veilig dienstverband wilde hebben dan risico’s nemen? Een topsalaris als CEO is voor een ondernemer wat een uitkering is voor een langdurig werkloze: het maakt lui, gemakzuchtig en ongeïnspireerd.

Graaiend de crisis uit
En dat is waarom vrouwelijke CEO’s nodig zijn: om de hebzucht zó aan te wakkeren dat CEO’s dat gegraai wel laten. Iedereen die wel eens bij de Drie Dwaze Dagen is geweest, weet dat vrouwen beter graaien dan mannen. Als mannen merken dat zelfs vrouwen net zoveel verdienen als zij, móeten ze hen weer overtreffen. En omdat je niet eindeloos andermans bedrijf kan leeghalen, zullen CEO’s alsnog hun talent inzetten om zelf een nieuw, goedlopend bedrijf op te richten. Met een beetje mazzel zorgt hebzucht er dan weer voor dat onze economie, die op hebzucht is gebaseerd, weer gaat draaien. Graaiende topvrouwen. Daar worden we allemaal beter van.

graaiende vrouwen